Prehistorya'deki Köpekler
Gri Kurtların ilk ataları, kuzey yarımkürede dolaşan 100 ila 120 milyon yıl önce keodont olarak adlandırılan bir grup etoburdu. Yaklaşık 55 milyon yıl önce, creodonts et yemek için özel çeneleri olan kurt benzeri bir hayvan grubu olan karnavallara neden oldu. Bu ailenin bir üyesinin, Miacis'in, bugünkü TÜM kurtların, köpeklerin, ayıların, rakunların ve çakalların ortak atası olduğu düşünülmektedir.
60-55 milyon yıl önce: köpekler de dahil olmak üzere günümüzün hemen hemen tüm etoburlarının ortak atası olan Miacis bilinen bir köpek türü vardı.
45-2 milyon yıl önce: Bear Dogs (amphicyonidae) olarak bilinen devasa bir tür Kuzey Amerika, Avrupa, Afrika ve Asya'da dolaşmıştır. Canis Lupus, varlığını Bear Dogs ile paylaştı ve Gray Wolf'a (Canis Lupus) en yakın akrabalarından biri.
Ayı Köpek İskeleti (amphicyonidae). Yaklaşık 44 ila 2 milyon yıl öncesine kadar vardılar. (SA 3.0 SA CC)
25 milyon yıl önce: Cynodictis olarak bilinen bir tür, Afrika av köpeklerine ve Avrasya kurt ve köpeklerine dönüşerek ikiye bölündü. Tomarctus, inanılmaz derecede güçlü ısırma çenesi, uzun kuyruğu ve keskin pençeleri ile yaklaşık 7 milyon yıl boyunca varlığını sürdürdü ve Kuzey Amerika'nın çoğunda yaşadı.
Her Zaman Bir Adamın En İyi Arkadaşı Değil: İngiliz Efsanelerinin Siyah Köpeklerini Korkutmak
Yeni Çalışma, İnsan ve Köpeğin 33.000 Yıla Yakın Arkadaş Olduğunu Önerdi
Hesperocyon (eski adıyla Cynodictis) gregarius’un W.B. Scott'ın “Batı Yarımküre'deki Kara Memelileri Tarihi” (Kamu malı)
100000 - 8000
Milyonlarca yıldır insanlar ve kurtlar zengin ormanları ve av uçaklarını paylaşıyorlardı. Yerli köpeklerin (Canis familiaris) Gri Kurt'tan (Canis lupus) evrimleştiği kesin olarak bilinmemekle birlikte, son zamanlarda yapılan köpek mitokondriyal DNA çalışmaları, onların 100.000 yıl önce birbirleriyle birlikte geliştiğini göstermektedir. 2009 yılına kadar uzmanların çoğu evcilleşmenin yaklaşık 14.000 yıl önce gerçekleştiğine inanıyordu, ancak bu fikir, Çek Cumhuriyeti'ndeki bir mağaraya ritüel olarak gömülmüş - M.Ö. 30.000 yıllarına ait birkaç köpek kafatasının keşfedilmesiyle başa çıkmıştı.
2011 yılında, 40.000 yıl öncesine tarihlenen Paleolitik köpek iskeleti, ağzında büyük bir mamut kemiği ile gün yüzüne çıkarıldı; bu, sadece tarih öncesi köpeklerin, insanlar için mamut dişlerini ve kızakları et etmelerini değil, aynı zamanda mamutları da tükettiklerini ortaya koydu.
Fosilleşmiş köpek kafatası, ağız önünden dışarı çıktığı görülen mamut kemiğini tutar. (dünya gizemleri)
Ağzında mamut kemiği bulunan köpek, beynini ölümden sonra dikkatlice çıkardı, bu da muhtemelen hayvanın ruhunu serbest bırakma algılanan süreciyle ilgili ritüel bir öneme sahip olduğunu ortaya koydu.
33.000 yıl öncesine tarihlenen bir başka köpek kafatası, Sibirya'daki Razboinichya Mağarası'ndaki bir insan vücudu ile kurtarıldı, bize bu zamana kadar evcil av köpeklerinin evcilleştirildiğini ve dini / manevi inançlar içinde önemli bir rol oynadıklarını söyledi.
Modern teoriler, kurtların ilk atılan yiyecek artıkları nedeniyle insan yerleşimlerine çekildiğini ve türlerin avcılardan daha iyi temizleyiciler olmaya başladığını göstermektedir. İnsan kamplarını temizlemeyi öğrenmiş olan Tamer kurtları büyümüş, en güçlü avcı kurtlar ise Darwin'in doğal seleksiyon teorisini destekleyen bir hipotez olarak geride kalacaktır.
Peru'daki Prehistorik Sitede Bulunan Boğulan Köpeklerle Gömülü İnsanları Öldürdü
Köpekler, Eski ve Modern: Mitolojik Bir Tarih
Bu zamanda köpeklerle aynı dişlere, çenelere ya da hızlara sahip olmamakla birlikte, insanlar izole edilmiş ve korunmasızdı ve küçük av istasyonları ve yerleşim yerlerinin korunmasına yardımcı olan bu yeni bulunan kurtlardan faydalandılar. Köpekler mükemmel bir erken uyarı alarm sistemi idi ve kıtlıkta bir gıda kaynağı haline geldiler. Zamanla insan ve köpeğin birlikteliği, Dünyadaki ve karşılığında en etkili avcı-katil ekibine yol açtı, köpekler arkadaşlık, koruma, barınak ve güvenilir bir gıda kaynağı edindi.
8000 - 2000 BC
İnsanlar ve köpekler arasındaki ilişki, çiftliğin başlangıcında, insan evcil köpeğin nişasta sevgisini fark ettiğinde M.Ö. 8000 yıllarında sağlamlaşmıştı. Çiftçilikle birlikte, köpekleri aşiret savaşında kullanılan etkili tarım araçları ve silahlar konusunda eğitmeye başladık. Bu doğal beceriler bugün, örneğin belirli becerilere sahip köpek ırklarında açıktır; bekçi köpekleri, polis köpekleri, askeri köpekler, çoban köpekleri ve fare avcıları. Gri Kurtlar, evcil köpekler gibi nişastayı emmezler, bu sırada evcil köpeklerin Gri Kurtlar'dan ayrıldığını öne sürüyorlardı, ancak köpeklerin evcilleştirildiğini ve basitçe yeni insan gıda kaynaklarına adapte edildiği iddia edildi.
Köpekler Neolitik çağda sadece çiftçilerin tarlalarını ve hayvan stoklarını korumadıkları için değil aynı zamanda kabile savaşında da etkili silahlar olarak ikiye katladıkları için çiftçilerin temel araçları haline geldi. (dünya gizemleri)
Zamanla köpekler ritüelleşmeye başladı ve tanrılar ve öbür dünyayla ilişkilendirildi. Eski Çin, Mısır ve Güney Amerika'da heykel ve tapınaklara oyuldukları yerde tapınırlar ve ayrıca mitlerde ve efsanelerde görülürler. Köpeklerin ritüelleşmesinin somut kanıtı, 7.000 yıl önce Sibirya'da yaşayan, husky benzeri bir köpeğin iskeletinde bulunur. Hayatı boyunca insanlarla birlikte çalıştı, insan yemeklerini yedi ve insanmış gibi ritüel olarak gömüldü. Vahşi bir kurt, ritüel olarak yakına gömüldü, belki de insanlara öbür dünyadaki yolculuklarında koruyucu ya da koruyucu olarak görev yaptı.
Mısır'da Keşfedilen En Sıra Dışı Köpek Mezarı
Sadık Bir Arkadaş ve Çok Daha Fazlası: Eski Çin'deki Köpekler
Mısır tanrısı Anubis, öbür dünyayla ilişkilendirilmiş, bir köpeğin başı ile tasvir edilmiştir. (3.0 BY CC)
2000 BC - Şu Anda
Demir Çağı'nda, eski Romalılar, Mısırlılar, Yunanlılar ve İngilizler savaşta, kan sporlarında ve şiddet içeren eğlence biçimlerinde köpekleri giderek daha fazla kullandılar. Mastiff ve kurt köpeği gibi büyük ırkların büyüklükleri ve güçleri nedeniyle savaşta oldukça etkili oldukları görülmüştür.
Antik Roma tarihçisi Strabo, MS 38'de, “Britannia'daki vatanlarında savaş köpekleri olarak tehlikeli bir oyun avlamak için yetiştirilen büyük İngiliz köpekleri” diye bildirmiştir.
MS 43'te, Britanya'nın Roma fethinde, Romalıların Pugnaces Britanniae olarak adlandırılan ve "Roma Molossus köpeklerini geçen" adı verilen devasa geniş köpekleri vardı.
Kayıtlar, İngiltere'deki Venta Belgarum'da (Winchester) bulunan ve amfitiyatrodaki yarışmalarda yarışacakları ve antik Roma ordusuna savaş köpekleri olarak entegre olacakları yer olan Procurator Cynegii'den bahsetti. .
'Saf Irk' Yanılsaması
Köpekler, sanayi devrimi sırasında, savaşlarda, gemilerde, fabrikalarda ve madenlerde kullanıldıklarında ve popüler evcil hayvan olmaya başladıklarında önemli araçlardır. 19. yüzyılda, ebeveyn köpek genlerinin yavru genlerini nasıl etkilediğini öğrenen köpeklerin seçici olarak yetiştirilmesi çok popüler oldu. Her ne kadar köpekler avlanmak ve korunmak için yetiştirilmiş olsalar da, insanlar köpekleri sadece estetik niteliklerle eşleştirmeye başladılar.
Bu brüt makyaj hareketi, köpeklerin doğal genetiğini tamamen tahrip etti ve 44 milyon yıllık doğal seçimi durdurdu. Artık hayatta kalan ve eşit derecede güçlü olan arkadaşlarla çiftleşen en güçlü köpekler değildi, ancak köpekler, yavruların genetik kuvvetini hiç düşünmeden ya da hiç dikkate almadan, istenen fiziksel özelliklere sahip ortaklarla çiftleşmeye zorlandı. Kalabalıklarda öne çıkma ve komşularımızdan daha farklı / daha iyi olma ihtiyacımız, bugün 340'dan fazla köpek türünü tanıyan Fédération Cynologique Internationale ile sonuçlandı.
Üç köpek ırkı: Siberian Husky (CC BY SA 3.0), Tibet Mastiff (CC BY SA 3.0) ve Perulu çıplak / tüysüz köpek. (SA 3.0 SA CC)
“Saf cins” in modern köpek yetiştiricileri arasında paylaşılan fikir bir yanılsamadır. En saf yetiştirilmiş köpek bile% 99,99 oranında sudur. Herhangi bir köpeğin “saf olarak yetiştirilmiş” olduğunu iddia etmek, sarı saçlı ve mavi gözlü ve tutturulmuş elli kızların “kendi” özel cinsleri olduklarını iddia etmeye benzer. Gerçekte, o kız diğer insanlarla% 99,99 oranında özdeş, hatta siyah saçlı, kahverengi gözlü ve kolsuz.
Genetik serpinti
19. yüzyılın sonlarına gelindiğinde, benzer genlere sahip köpeklerin beslenmesi birçok türde problem yaratmaya başlamıştır. Genetik çeşitliliğin olmaması, Bulldogs (nefes almada zorluk çeken) ve Alman Çobanları (daha sonraki yaşamlarında arka bacaklarında sinir fonksiyonlarını çoğunlukla kaybeden) gibi türlerde zayıflıklar yarattı.
Bugün, uzay programlarında astronot köpekleri eğitiyoruz ve helikopterlerden ve sürat teknelerinden sıçramaları için arama kurtarma köpekleri öğretiyoruz. Tıbbi köpekler, diyabetik bir hasta hipoglisemik olduğunda (kan şekeri düşüklüğünde) kanseri algılayabilir ve koku alabilir. Askeri köpekler patlayıcıları tespit eder, cesetlerin yerini belirler ve askerler için çok tehlikeli görünen alanları temizler. 1942 Temmuz'unda, 2. Dünya Savaşı sırasında Amerikan Ordusu askeri çalışan köpekleri tedarik etmeye ve eğitmeye başladı ve 1943'te “Savaş Köpeği eğitim programı” nı başlattı ve yavruları düşman tünellerini ve sığınaklarını koklamak için savaş bölgelerine paraşütle soktu. Nazi birliklerinin ölümüne yalama korkusuyla kaçtıkları bildirildi.
Eğitim egzersizinde Alman Çoban askeri çalışan köpeği (Public Domain)
Yerli Köpeğin Kaderi
Gelecekte köpekler ne yapacak? Modern polis ve orduda, ısırmak için eğitilmiş köpekler sık sık kırık dişlere sahip oluyor - bu da şimdi diş başına 2.000 $ değerinde keskin titanyum dişlerle değiştiriliyor. Milyonlarca yıl süren köpeklerin evrimi tam olmaktan uzaktır. Son 200 yıldaki gidişatını geri dönüşsüz bir şekilde kitlesel üreme ile değiştirmiş olsak da, bugüne kadar hiçbir insan, köpeklerin olduğu kadar ahenkli bir şekilde yaşamaya başlayamadı.
Top Image: Kurtun evcil hayvanlara evrimi (CC BY-SA 4.0)
Ashley Cowie tarafından
Ashley Cowie, kayıp kültürler ve krallıklar, antik el sanatları ve sanatlar, efsanelerin ve mitlerin kökenleri, mimarlık, ikonografi, eserler ve hazineler hakkında yazar, araştırmacı, kaşif, film yapımcısı ve blog yazarıdır. Ziyaret- https://ashleycowie.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder